23 yaşındayım. Hayatımda hep hatalar yaptım kimisi büyük kimisi küçük ama yapım gereği hiç birinden asla pişman olmadım geriye dönüp hiç demedim keşke yapmasaydım diye taki bu son 1 aya kadar. Son bir ayım keşkelerle geçti çok pişmanım basit tek gecelik korumalı bir ilişkiydi (sanırım prezervatif patladı ve farkına varmadım) bilemedim tüm hayatımı geleceğimi karartacağını.
Şuan üniversite son sınıftayım çocukluk hayalimi gerçekleştiriyordum o kadar seviyorum okuduğum bölümü. Bölümüm şöyle ki yıllık periyodik sağlık muayenesi isteyen bir bölüm (umarım tahmin etmişsinizdir veya kafanızda bişey canlanmıştır, bölümümü yazmak istemiyorum lütfen sizde sormayın) ve son sınıftaydım bitiriyordum mezun olacaktım ama ağlaya**k bu bölümü bırakmak zorundayım artık. Okuduğum emek verdiğim hazırlıkla birlikte 4 yılım ellerimin arasından kayıp gitmişti.
Ailede, mahallede hep parmakla gösterilen bir çocuktum hala daha öyleyim, okuduğum bölüm olsun her yıl amerikaya gitmelerim olsun herkes hayret ederdi hayranlıkla bakarlardı ama dışardan gözüken oydu tabiki. Şu hayatta ailem dışında hiç bir şansım olmadı, nereye elimi atsam kurutan bir insanım, şu hayatta buna o kadar çok örneğim var ki yazsam sanırım başlık olur. Ailem her zaman arkamda oldu benim, şu hatta hiç bir zaman kendimi yalnız hissetmedim, üniversiteyi özel okuyodum babam asla bir dediğimi iki etmedi, annem çok inançlıdır ve her sınavım öncesi asla aksatmadan bana dua etti, ablam en ufak derdimle ilgilenir ondan asla hiçbir şeyimi saklamam o en yakın arkadaştan daha yakın bir sırdaşımdı. Ve ben hepsini hayal kırıklığına uğratmıştım ben onlara içki içtiğimi bile söylemeyemezken böyle bir şeyi nasıl söyleyecektim. İşte sanırım bu yüzden bugün yalnız hissediyordum virüs benimle ailemin hatta gelecekteki işimin arasına girmişti.
Önce 10.gününde özel bir hastanede test yaptırdım negatif geldi ama hangi test olduğunu bilmiyorum p24 baktıkları bir test sanırım. Sonra tatmin etmedi beni çünkü hala belirtiler devam ediyordu gittim özel bir labaratuarda yaptırdım hiv duo ultra yapıyorlarmış 15 günden sonra doğruluğu %98 den fazlaymış onun dışında bir doğrulama testi yaptırmadım. Korktum ve koşarak kaçtım önce laboratuardan sonra şehirden bir tatil psikolojimi düzeltir zannettim yanılmışım. İnternette okudum hiçbir belirti göstermeyebilir filan diyo çok şaşırdım gerçekten çünkü bana her gün farklı bir belirtiyle geldi hastalık bana, bir gün ağzımdaki pamukcugun beyazdan sarıya döndüğünü gördüm ve sırtımda kahverengi lekeler çıkmıştı mantar diye tahmin ediyorum, bir başka gün ishal oldum ama geçiciydi, bir gece ellerim ayaklarım karıncalandı uyuyup sürekli uyandım, gün boyu hep karnım şiş gibi hissettim sanırım karaciğerden kaynaklanıyor ve bazı günler gün boyu vücutta kaşıntı oldu. Ve merak ettiğim gözlerim kızarık gün boyu acaba bu da bir belirti sonucu mu çıktı ortaya?
Forumdaki bir çok hikayeyi okudum hepsini de okumaya çalıştım ve gördüğüm kadarıyla herkesin bir dayanağı var kimisi işine gücüne kimisi ailesine kimisi bir başka şeylere ama benim yok. Yarın ne yapacağım hakkında hiç bir fikrim yok, şuan elinden her şeyi alınmış bağlanacakta bişeyi olmayan bir insanım.
Sanırım genç olmamdan kaynaklanıyor ölümden asla korkmadım hala daha korkmuyorum ama artık yaşamaktan korkuyordum sanırım.