Merhaba arkadaşlar.

Hiv olmayan bireylerin bizi anladıklarını düşünüyor musunuz? Yani bunu yaşamayan insanlar bizim neler hissettiğimizi neler yaşadığımızı ve bizim psikolojimizi nasıl hissedebilir anlayabilir? Sadece anlıyormuş gibi yapmazlar mı?

Bizi bizden başkası bilebilir mi? Anlayabilir mi? Hiv olmayan insanlara hastalığınızı paylaştınız mı? Ne düşünüyorsunuz?

Merhaba arkadaşlar.

Hiv olmayan bireylerin bizi anladıklarını düşünüyor musunuz? Yani bunu yaşamayan insanlar bizim neler hissettiğimizi neler yaşadığımızı ve bizim psikolojimizi nasıl hissedebilir anlayabilir? Sadece anlıyormuş gibi yapmazlar mı?

Bizi bizden başkası bilebilir mi? Anlayabilir mi? Hiv olmayan insanlara hastalığınızı paylaştınız mı? Ne düşünüyorsunuz?

Şöyle bir empati yapalım negatifken biz ne kadar anlayış gösterebilirdik. Mesela arkadassa destek olurduk ama partner se bir cogumuz anlayışlı olmazdık itiraf edelim. O nedenle çok birşey beklememeliyiz negatiflerden. Paylaşma konusu apayrı bir mevzu kişilikle alakalı bence. Negatif olup anlayışlı destekleyici insanlar olacağı gibi, bir başkasına yetiştiren, koz olarak kullanan yada samimiyeti kesecek insanlar da var.
Burda altın kural çevremizden ne kadar az kişi bilirse o kadar iyi.

Evet @turuncu ben ilk tanı dönemlerimde çok kötü olmuştum. 8 yıllık canımdan öte bir dostum olan kişi ile paylaştım. Aynen senin anlattığın gibi desteği büyük oldu bana. Beraber öğrendik bu hastalığı. Ama istisna bu tabii. Ve o kişiden başka kimse bilmiyor. Ailem bile... Kimseye açmadım. Paylaşmadım. Gizli kaldı bende...

@iss altın kuralın harika. Çevremizde ne kadar az kişi bilirse o kadar iyi...

Tanı almadan önce kendiniz "hiv" konusunda ne düşünüyordunuz?

Siz tanı almadan önce "hiv pozitif" birisiyle arkadaşlık kurar mıydınız?

Ve yine siz tanı almadan önce "hiv pozitif" birisine sırf insan olduğu için yaklaşır mıydınız?

Bu ve bunun gibi soruları önce kendimize soralım. Tanı olmadan önce dürüst olmak gerekirse bu sorulara birer adım geriden yaklaşırdık. Ama şu an ben ve benim gibi birçok hiv pozitif birey bir adım geriyi bırak. Koşa koşa insan olmaya çalışıyoruz Yavaş yavaş cevaplar çıkıyor diye düşünüyorum.

Ama en önemli konu, bir yerde yine bahsetmiştim, bizlere verilen en büyük armağan "vicdan". Bizler şu aşamada ağır bir sınavdan geçiyoruz. Evet öyle böyle bu hastalığa yakalandık. Ama olaylara genellikle hep bu çerçeveden bakıyoruz. Yol da herhangi bir uzvunu müzbir bir sebepten kaybetmiş bir bireyi gördüğünüzde vicdanınız sızlıyor mu? Hayat binbir sınavla dolu. Her an ne yaşacağımız belli değil. Vicdanı olan her birey, önce kalbini sızlatır sonra bir empati yapar ve insan olduğunu anlar vesselam

Kendi ailem, eşim, eşimin ailesi ve bir arkadaşım biliyor sorun yok böyle çok rahatım ama tabi ne kadar az kişi bilirse o kadar iyi bence de.

Kendi ailem, eşim, eşimin ailesi ve bir arkadaşım biliyor sorun yok böyle çok rahatım ama tabi ne kadar az kişi bilirse o kadar iyi bence de.

Arkadaşım, güldürdün beni yaaa. Allah ta seni güldürsün. Tüm sülaleye biliyor nerdeyse ve ne kadar az kişi bilirse o kadar iyi diyorsun. Bakkal, sütçü, tüpçü, manav vs. bilmiyor mu?

İşin şakası bir yana, bilmesi gereken ve bizim söyleyemediğimiz herkes biliyor senin tarafta. İlk duyduklarında nasıl karşıladılar? Nasıl bir tutum içine girdiler merak ettim. Eğer gerçekten kendini rahat hissediyor isen çok sevindim. Çünkü, demek ki artık bu rahatsızlığı insanlar artık yavaş yavaş kabul edip bilgileniyorlar.

@candleght yalnız değilsin sitede ki herkes senin arkadaşın. Üzülme

@yalnızadam bazı özel insanlar vardır bu durumu kabul eden saygı duyan öcü gibi bakmayan, ama anlamak daha başka bizi, hissetmek gerçekten bu durumu. Bu çok farklı birşey. Öyle düşünüyorum. Şunu da diyeyim destek olurlar belki ama senin gibi hissedemezler...

Tok açın halinden anlamaz diye boşuna dememiş atalarımız...

Arkadaşlar yoğun stresli hatta depresyonluk durumdan çıkabilip tedaviyle dimdik ayakta durabiliyorsanız en büyük şansınız kendinizsiniz,size çok çok yakın olmadıkça kimsenin bilmesine gerek yok bence.