Sert tavır ile cvp veren arkadaşlara hitaben. Bizde biliyoruz doktora gitmeyi falan. Belki başına gelen olmuştur diye soruyorum, duymak istediğim şu, ciddi bişey yoktur ama yinede bir doktora gitmeni öneneniriz gibi bir şey. Bu insana cesaret verir ve gitmeyeceği varsa bile gider. Herkese teşekkürler konuyu daha fazla uzatmaya gerek yok ,sormadım sayın, özür dilerim
Emir kipi kullanarak öneri vermem ve fazlasıyla pragmatik yönergelerde bulunmam sebebiyle karşı tarafta duygu yoksunu, sert bir izlenim uyandırdığımın farkındayım. Kusura bakma bu yüzden. Amacım kırmak, aşağılamak, küçük düşürmek ya da üzmek vb. değil. Örneklendirdiğin şekilde bir üslup kullanmaya özen gösteririm. Ben özür dilerim.
estağfurullah kardeşim ne özürü, biz yanlış anlamış olabilirizde, sende kusura bakma. Aslında kimse ile konuşup dertlesemedim için en ufak biseyde hemen buraya yazıyorum,gerçekten bu aralar piskolojim çok bozuk devamlı içim sıkılıyor karım ise gidiyor onunda bu süreçlerde piskolojisi bozul çalıştığı için bana göre biraz daha sosyal, ben 7/24 evdeyim ,ev işleri yemek falan yapıyorum ama esim soğumuştu benden, bende tam tersi hiç olmadığı kadar düştüm üstüne bu aralar nerdeyse ayaklarını bile yikayacagim, geçen gece epilepsi nopeti geçirdi ilk oldu ben kalp krizi falan sandım o halı hiç gözümün önünden gitmiyor, birde soğukluğu vardı ve bir kaç gün önce benimle konuştu, ben eski olaylardan dolayı kalbim soğudu , sana karşı sevgi var alışkanlık var ama aşk yok dedi, değer veriyorum falan dedi. İyiden iyiye boşanmayı düşündüm falan dedi. Bir kaç gün sonra yine benimle durup dururken gel konuşalım dedi, beni cokmu seviyorsun dedi, bende evet dedim, oda farkındayim sen eskisi gibi değilsin artık 4)4 luk oldun dedi, bu yüzden eskiyi unutalım bende elimden geldiğince iyi bir eş olmaya çalışan falan dedi, ama çok durgun bundan bir ay öncesi gibi çok şakalaşmaz, gidiklamaz falan çok nadir olmaya başladı. Konuşmaları beni sevindiriyor ama davranışları çok aşırı soğuk değil ama epey bir azalma var, bu beni çok korkutuyor çok üzüyor ayrıca devamlı evde olmam depresyona itti beni, beni bırakma korkusu çok sevdiğimden dolayı, boşansada bu yaştan sonra yalnız kalmak demek,yalnız kalmaktanda korkuyorum içim nasıl sıkılıyor hep ağlıyorum, off buraya nerden geldim onuda bilmiyorum kusura bakmayın arkadaslar
Eşinin sağlık durumu için çok üzüldüm. Umarım daha iyidir.
Biliyorum, ilişkiniz ve evlat edinme ile alakalı bir başlık da açmıştın. Hatta burada bir daha dillendirmek istemediğim kötü düşüncelerinden bahsetmiştin. Orada da dediğim gibi önceliğin şu an için kendin olmalı.
Çok zor bir dönem geçirdiğin ortada. Zaman geçtikçe pandeminin de etkisiyle eve tıkılı kalmak, sosyalleşememek seni belli ki çok geriyor. İlişki terapisti ya da psikolog vb. değilim ama bence bir insan diğer insana aşırı bağlılık gösterdiğinde aradaki gizem, sevgi ve o aşk git gide azalmaya başlıyor. Şu an yaşadığın hem sağlık sorunları (hiv vb.) hem de dönemin getirdiği buhrandan dolayı eşine fazla yükleniyorsun gibi bir izlenim uyandırıyorsun (ayrıca bir pişmanlığın da vardı). Tabii ki eşinle ilgilen, ona sevgini göster, ev işlerinde vb. destek ol. ama kendine de yetebildiğini ona hissettir. Ona bağımlıymış, onsuz yapamayacakmışsın gibi hissettirme. Tersini düşün, sevdiğin aşık olduğun biri bile olsa (eşin mesela), o kişinin sensiz yapamayacağını sana hissettirmesi seni mutlu eder miydi? Bilmiyorum belki seni mutlu ederdi ama benim için bu çok kötü bir durum. Kendimi büyük bir yük ve sorumluluk altında hissederdim. Bir insanın yaşama sevincinin ve yaşama tutunmasına dair tek kaynağının ben olduğumu bilmek/hissetmek bana çok ağır gelirdi. Bu yüzden de o kişiyi ne kadar da sevsem uzaklaşırdım. Bu sorumluluğu almak istemezdim. Ya da bir şey olacak diye kendimi çok sıkışmış ve zorunlu bir şekilde beraber olmaya iterdim. Bu da beni mutsuz ederdi.
Eminim sen de kendi kendine yeten bir insansın. Elbette ki eşini çok seviyorsun. Ama eşin olmadan da bir hayatın mümkün olduğunu tekradan görmen lazım. Belki uğraşıyorsundur bilmiyorum ama bu süreçte çeşitli alanlarda kendini geliştirmeyi, yeni şeyler öğrenmeyi deneyebilirsin. Belki evde bile olsa spora başlamak iyi gelebilir, ya da müzik/ resim yapmak. Belki de bir programlama dili öğrenmek. Neye ilgi duyorsan. Mesleğinle alakalı yeni bir şeyler de olabilir. Bununla birlikte hayattan zevk alacağın başka alanları da keşfetmiş olursun. Ama en önemlisi maddi imkanın varsa bir psikolog ile görüşmen. Artık online bile yapıyorlar. Belki derneklerin psikolojik desteklerinden yardım alabilirsin.
Tekrar olacak ama eşinle ilişkinden önce ilk kendini iyileştirmen lazım. Özellikle de sosyal ve psikolojik olarak. Emin ol eşinle olan ilişki de sonrasında iyileşmeye başlayacaktır. Hadi olmadı yine en kötüsünden düşünelim, boşansanız bile psikolojik olarak iyileştiğin için kendini bu kadar çaresiz hissetmeyeceksin. Hayat, bir ilişkiye adanmak ve sadece ona odaklı yaşamak için çok kısa. Evet sevdiğin bir insanın senden uzaklaşması, çok yakınında iken çok uzak durması ve bundan kaçamamak seni çok üzüyor. Bu üzüntünü anlayabiliyorum. Ama buna takılı kalmak geleceğini şekillendirmeni engelleyen bir durum. Biraz geriye çekil, derin nefes al, sakinleş. Sakin olmaya çalış. Yavaşlat aklındaki düşünceleri. Bütün olumsuz olasılıkları sürekli kafanda döndürme. Rahatla. daha iyi olacaksın bunu düşün.
Konu: Kulak arkasında şişlik (Okunma sayısı 1167 defa)
Haziran 03, 2016, 06:39:32 ÖS
